Ważny komunikat. Całkowity zakaz wypalania traw, łąk, nieużytków

WAŻNY KOMUNIKAT!!

Całkowity zakaz wypalania traw, łąk, nieużytków.

Wypalanie traw i zarośli to jeden z brutalnych sposobów niszczenia przyrody. Mając na uwadze nasilające się w okresie wiosennym przypadki wypalania traw na nieskoszonych łąkach i nieużytkach – przypominamy Mieszkańcom, że wypalanie traw jest czynem nagannym, a w wyniku tego procesu powstają ogromne straty w środowisku naturalnym.

Z wypalaniem traw, łąk, nieużytków od lat zmagają się strażacy, policjanci, służby ochrony środowiska. Ziemia wyjaławia się, traci żyzność, giną ptaki, drobne zwierzęta, w powietrzu unoszą się szkodliwe toksyny. Dym z wypalanych pozostałości roślinnych często utrudnia poruszanie się kierowcom po drogach i może być przyczyną wielu wypadków. Należy wyraźnie podkreślić, że wypalanie traw, łąk, nieużytków i pozostałości roślinnych jest zabronione i w myśl obowiązującego prawa uznawane jest za wykroczenie, a gdy skutki są poważniejsze – czyn taki traktuje się jako przestępstwo.

Poniżej przedstawione są przepisy prawne o zakazie wypalania traw, lasów, łąk i pozostałości roślinnych i przewidywanych karach za nie przestrzeganie tych przepisów:

Zgodnie z art. 124 Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, pasów kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.

Za nieprzestrzeganie zakazu wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów grozi zgodnie z art. 131 pkt 12 ww ustawy o ochronie przyrody kara aresztu albo grzywny (grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5 000 złotych – art. 24 § 1 Kodeksu wykroczeń)

W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100m od granicy lasu zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, w szczególności wypalanie wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych – art. 30 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991r. o lasach.
Wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach jest zabronione – zakaz ten wynika z Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej, budynków innych obiektów budowlanych i terenów – Rozdział 10 § 43.
Kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania – podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany – art. 82 § 4 Kodeksu wykroczeń, grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5000zł zgodnie z art. 24 § 1 Kodeksu wykroczeń.
Kto na nienależącym do niego gruncie leśnym lub rolnym niszczy zasiewy, sadzonki lub trawę podlega karze grzywny do 500zł albo karze nagany – art. 156 § 1 Kodeksu wykroczeń.
Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru – podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 – art. 163 § 1 pkt1) Ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks karny.
W walkę ze zjawiskiem wiosennego wypalania traw włączyła się także Unia Europejska, założenia polityki rolnej UE regulują m.in. zagadnienia ochrony środowiska w rolnictwie. Jednym z narzędzi umożliwiających dokonywanie pozytywnych przemian w tym sektorze jest system dopłat bezpośrednich. Wypalanie ściernisk, słomy ora resztek pożniwnych grozi utratą unijnych dopłat dla rolników, gdyż działalność rolnicza winna być prowadzona zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej o której mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia 1257/1999WE. Podstawa prawna: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004r. (Dz. U. nr 73 poz. 657), Rozporządzenia ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2010r. (Dz. U. nr 39, poz. 210).