Kościół parafialny pod wezwaniem Narodzenia NMP w Minodze
Pierwsza wzmianka źródłowa o kościele i parafii pochodzi z 1325 roku. Pierwotna świątynia była drewniana. Obecnie jest to obiekt murowany, noszący wezwanie Narodzenia NMP. Budowa kościoła prowadzona była w latach 1733-1736 z fundacji podkomorzego krakowskiego Antoniego Felicjana Szembeka oraz dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Jana Augustynowicza. Stojący poprzednio na tym miejscu drewniany kościół spłonął w roku 1726. Nowa, murowana świątynia została konsekrowana w 1740 roku przez biskupa sufragana krakowskiego Michała Kunickiego.
W roku 1887 proboszcz parafii ks. Walenty Khaun dobudował zakrystię przy południowej ścianie, a w roku 1893 kaplicę od strony północnej, która tworzyła nawę boczną oraz półkolistą kruchtę z wejściem od strony południowej. 3 września 1918 roku pożar zniszczył wnętrze kościoła – między innymi główny ołtarz z obrazem Matki Bożej słynącej łaskami. Ówczesny proboszcz ks. Józef Łakomski sprowadził z kościoła z Zadroża obecny ołtarz boczny z obrazem przedstawiającym Ukrzyżowanie. Ołtarz, mimo konieczności pokonania wielu trudności, został odnowiony dzięki ofiarności parafian w latach 1998 i 1999. W latach od 1965-1970 usunięto z kościoła ambonę, a jej elementy w postaci figur Ewangelistów wraz z atrybutami zostały umieszczone na filarach po obu stronach kościoła. Usunięto także rzeźbioną balustradę, której fragmenty zachowane zostały w formie lichtarzy. Kościół w Minodze zbudowany został na planie prostokąta, półkolisto zamkniętym od strony prezbiterium. Świątynia jest murowana z cegły i kamienia. Dwuspadowy dach przykryty został blachą o jednej kalenicy. Obiekt ten otoczony został murem, posiadającym od strony zewnętrznej podział ramowy, a od strony wewnętrznej ozdobiono go wnękami i pilastrami. Zachodnia fasada kościoła jest wklęsła, posiada szczyt o łuku wklęsło-wypukłym z uskokiem, który zdobią wazony rzeźbione w kamieniu. Przy fasadzie zachodniej stoją dwie wieże złączone z kościołem, zbudowane na planie kwadratu, nakryte czworościennymi hełmami z kopułkami i latarniami. 
Fot. Grzegorz Marciński Główne wejście do kościoła zdobi portal ozdobiony wolutami, falistymi gzymsami i rzeźbionymi w kamieniu wazonami. Po obu stronach portalu znajdują się dwie puste nisze. W nadprożu nad portalem znajduje się napis dedykacyjny następującej treści: ”D.O.M. Ad Majorem Dei Gloriam, Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae Conceptas Honorem Cedat Anno Domini MDCCXXXVII. Bogu Najlepszemu, Największemu na Większą Chwałę Bogu, Błogosławionej Dziewicy Marii Niepokalanie Poczętej dla uczczenia co się działo roku Pańskiego 1737”. 
Na półkolistej ścianie absydy znajdują się trzy również półkoliste wnęki przeznaczone na posągi. Na dachu umieszczona została barokowa sygnaturka. Wnętrze kościoła jest nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetkami wspartymi na kamiennych gurtach. Ściany nawy głównej zdobią pilastry i rozczłonkowany fryz poziomy o bogatym belkowaniu. Zewnętrzne ściany są otynkowane i ozdobione pilastrami z kamiennymi korynckimi głowicami. Północna nawa kościoła dobudowana w roku 1893, posiada sklepienie kolebkowe. W zakrystii do budowy stropu wykorzystani sklepienie krzyżowo-żebrowe. Wewnątrz znajdują się trzy ołtarze. Ołtarz wielki posiada nastawę drewnianą trzykondygnacyjną polichromowaną i pozłacaną. Na gzymsie dolnej kondygnacji stoją figury czterech doktorów kościoła: św. Augustyna, św. Atanazego, św. Grzegorza i św. Hieronima, wykonane w drewnie. W części środkowej znajduje się natomiast obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, będący kopią obrazu z kościoła Santa Maria Maggiore w Rzymie. Zdobi go złocona rama. W prezbiterium znajdują się także gabloty, w których umieszczane są dziękczynne wota ofiarowane Matce Bożej w podzięce za wysłuchane modlitwy i prośby, jakie modlący się zanoszą do Niej w każdą Fot . Grzegorz Marciński (ołtarz główny) pierwszą środę miesiąca w trakcie odmawianej nowenny. W zwieńczeniu ołtarza umieszczono obraz, przedstawiający scenę zwiastowania Najświętszej Marii Panny, natomiast na zasuwie znajduje się obraz Narodzin Najświętszej Marii Panny.
Fot. Grzegorz Marciński (obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem) Przy północnej ścianie nawy stoi ołtarz z obrazem św. Jana Kantego. Przy południowej ścianie kościoła znajduje się ołtarz z obrazem Ukrzyżowania.
Fot. Grzegorz Marciński (ołtarz boczny z obrazem Ukrzyżowania)
Fot. Grzegorz Marciński (ołtarz boczny z obrazem
przedstawiającym
św. Jana Kantego)
W nawie bocznej kościoła znajduje się także ołtarz z obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Również w tej nawie umiejscowiono rzeźbioną chrzcielnicę, wykonaną ze sztucznego kamienia.
Fot. Grzegorz Marciński (ołtarz boczny – chrzcielnica) W nawie głównej stoją dwa szeregi dębowych, barokowych ławek oraz wykonany również w tym stylu konfesjonał.
Fot. Grzegorz Marciński (dziękczynne wota)
Kościół parafialny w Minodze jest zabytkiem zaliczanym do sztuki późnego baroku. na ziemiach polskich warty nie tylko oglądania, ale też i troski o jego dalsze przetrwanie, by mógł służyć następnym pokoleniom naszej parafii i Ojczyzny.
